Οκτώ χρόνια συμπληρώνονται από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Την ίδια χρονιά 7 μήνες πριν συνέβη και η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν. Επίσης συμπληρώνονται και 3 χρόνια από την δολοφονία του Ζακ /της Zackie Oh! Στις υποθέσεις, Λουκμάν και Φύσσα έχουμε δολοφόνους εκ προθέσεως τους φασίστες της Χ.Α, ο ένας γιατί είχε την ατυχία όπως πήγαινε για δουλειά να πέσει πάνω τους και να τον σκοτώσουν γιατί είναι απλά ένας μετανάστης και ο άλλος γιατί είναι ένας αντιφασίστας που ενοχλεί πολύ με την μουσική του, τους στίχους του και την κοινωνική αντιφασιστική του δράση. Πέρασαν τουλάχιστον 7 χρόνια για την ελάχιστη δικαίωση της δολοφονίας του Φύσσα .Στο εφετείο που έγινε πέρσι πραγματοποιήθηκε μεγαλειώδης διαδήλωση που χτυπήθηκε άγρια από την κρατική καταστολή, με μια ψεύτικη αφορμή. Μπορεί μερικοί να μπήκαν φυλακή αυτό δε σημαίνει όμως ότι έχουμε τελειώσει με το φασισμό και για αυτό δεν επαναπαυόμαστε. Μην ξεχνάμε και τη φυγάδευση του νεοναζί Παππά με τις ευλογίες της αστυνομίας .Η άλλη υπόθεση του Ζακ/της Zackie Oh, σχετίζεται καθαρά με τον κοινωνικό κανιβαλισμό στο ζενίθ του. Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 , το απόγευμα στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος, έξω από το κοσμηματοπωλείο όπου ο Ζακ/η Zacki oh δέχθηκε τα χτυπήματα που του στέρησαν τη ζωή τόσο από τον κοσμηματοπώλη και τον φίλο του τον φασίστα μεσίτη, όσο και από τους αστυνομικούς. Η νεκροψία έδειξε ότι οι τοξικολογικές ήταν καθαρές, όμως, κομμάτι της κοινωνίας “βολεύτηκε” με την προπαγάνδα των ΜΜΕ στο να κατηγορεί έναν αδικοχαμένο άνθρωπο, μόνο και μόνο για αυτό που ήταν, ένας οροθετικός, τοξικόεξαρτημένος , ακτιβιστής της ΛΟΑΤ κοινότητας. Βάζουν πάνω από την ανθρώπινη ζωή, τα κέρδη τους και τα πατριαρχικά καλούπια τους.

Οι μέρες μνήμης αυτών των ανθρώπων και η σημασία τους δε θα παλιώσουν ποτέ διότι άφησαν το δικό τους ανεξίτηλο κομμάτι τους στην σύγχρονη ιστορία και έγιναν κομμάτι του αγώνα, ενάντια σε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο, που γεννά και θρέφει τον φασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Γυρίζοντας στο σήμερα έχοντας βιώσει από το κράτος την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, τη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ. τον θάνατο χιλιάδων συνανθρώπων μας , την αποποίηση κρατικής ευθύνης πασάροντας την στην ατομική, την οικονομική ενίσχυση της ΕΛ.ΑΣ. την άσκηση βίας και τρομοκρατίας , τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο, τον εγκλεισμό και τα lockdown, να τα χρησιμοποιεί εργαλειακά η ακροδεξιά κυβέρνηση για να σταματήσει την κοινωνική και κινηματική δράση, ώστε να βγάλει εις πέρας τα νομοσχέδια της στη ζούλα, όπως το περιβαλλοντικό, το εκπαιδευτικό, το εργασιακό και την συν επιμέλεια . Τώρα έχοντας ρίξει στο προσκήνιο την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού βλέπουμε το κράτος πάλι να προσπαθεί να πολώσει καταστάσεις. Χρησιμοποιεί το μακρύ χέρι του, το παρακράτος, δηλαδή τους φασίστες. Και αυτό συμβαίνει διότι τους δίνει αφορμές και ευκαιρίες να βγούνε απ’ τις τρύπες τους . Κεκαλυμμένοι με δικαιολογίες προσεγγίζουν ανυποψίαστο κόσμο πατώντας πάνω στις φοβίες τους. Έτσι αποπροσανατολίζεται η κοινωνία και δε βλέπει το κράτος που σφίγγει τα χέρια με τους επενδυτές. Παράλληλα έχουμε κρατική απουσία και ανεπάρκεια απέναντι σε πλημμύρες και πυρκαγιές με αποτέλεσμα όλες αυτές τις συνέπειες να τις επωμιζόμαστε εμείς. Αμβλύνουν τις ταξικές ανισότητες κόβοντας τα φτερά στους νέους να σπουδάσουν και όσοι έχουν λεφτά να ωθούνται σε ιδιωτικές σχολές και αν καταφέρουν και μπουν στα πανεπιστήμια θα έχουν μέσα εταιρείες και αστυνομία. Απ’ όπου μπορούν προσπαθούν να υποτάξουν τους ανθρώπους της νέας γενιάς, να τους αποπολιτικοποιήσουν, και να τους μετάτρεψουν σε συγχρόνους σκλάβους υπό το ζυγό του εργασιακού μεσαίωνα, της πείνας , της εξαθλίωσης και της ανεργίας. Επιπλέον οξύνουν την έμφυλη βία, και όχι την εξάλειψή της. Μεγαλώνει η λίστα των γυναικοκτονιών, των βιασμών, της βίας γενικότερα εις βάρος γυναικών και θηλυκοτήτων. Μέσα από τα μίντια να ενοχοποιούνται ξανά και ξανά τα θύματα που κατάφεραν και μίλησαν, ξεπλαίνουν τούς κακοποιητές βάση του κοινωνικού τους υπόβαθρου, και καταλήγουν στη δικαιοσύνη με ποινές χάδια. Όσον αφορά το ρόλο της αστυνομίας, είναι ο κλασσικός, αδιαφορία, και απάθεια.

Απέναντι στον φασισμό, την εξαθλίωση ,την φτώχεια, τη βία, την τρομοκρατία, την κακοποίηση, στα αδηφάγα επενδυτικά σχέδια τους, στη λεηλασία της φύσης και στο θάνατο , έχουμε πάρει θέση. Είναι αυτή του αγώνα, για ισότητα, για ζωή, για αξιοπρέπεια για γη και ελευθερία. Προτάσσουμε την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την έμπρακτη αλληλεγγύη διότι μόνο με αυτά μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Η μέρα μνήμης των Φύσσα, Λουκμάν και Ζακ/Zackie oh είναι για να μας υπενθυμίσει ότι κανένας άλλος λιγότερος μπροστά σε όλα αυτά , και πως ο δρόμος του αγώνα είναι μακρύς και επίπονος, αλλά όπως και να έχει εμείς θα το πάμε μέχρι τέλους.