Από τη συγκέντρωση μικροφωνική που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17/11/23 στην κεντρική πλατεία της πόλης της Καρδίτσας για την συμπλήρωση 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.Αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκαν κείμενα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στα καλέσματα των συλλογικοτήτων και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης .Είχε παλμό φωνάχτηκαν συνθήματα και έγιναν βαψιματικές. Η πόλη ήταν γενικώς αστυνομοκρατούμενη.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου όπου οι καταπιεσμένοι της κοινωνίας ανασυντάχθηκαν, αντιστάθηκαν και εξεγέρθηκαν ενάντια στο φασιστικό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Ημέρα ορόσημο για όλους όσους αγωνίστηκαν για χρόνια και με πολύμορφες δράσεις πολέμησαν εναντίον απολυταρχικών, αυταρχικών και εν τέλει φασιστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τέτοια καθεστώτα που και μετά την πτώση τους όπως στην Ιταλία (Μουσολίνι), Γερμανία (Χίτλερ), Ισπανία (Φράνκο) και προφανώς και στην Ελλάδα (Μεταξάς, κατοχικές κυβερνήσεις δωσίλογων, στρατιωτική δικτατορία) δεν εξαφανίστηκαν, αλλά συνέχιζαν και συνεχίζουν να εκφασίζουν την κοινωνία μέσα από τις κρατικές δομές και τους επιχειρηματικούς κύκλους, που στήριξαν και στηρίζουν ολόψυχα τα ναζιστικά-φασιστικά καθεστώτα. Πενήντα χρόνια τώρα, αυτή η αλλαγή για πολλούς, τότε, αλλά και σήμερα, μετουσιώνεται σε μια κάλπικη ελευθερία, που την ονόμασαν δημοκρατία. Μια ολιγαρχική εξουσία, ένας τύραννος με τριακόσια κεφάλια που στο πρόσφατο παρελθόν συνδιαλεγόταν με τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και σήμερα με μορφώματα τύπου Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση, και Νίκη, ενώ μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε τα τελευταία 15 χρόνια καταλήγει στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό με τη σφραγίδα 5 χρόνια τώρα της ακροδεξιάς νεοφελιλεύθερης κυβέρνησης της Ν.Δ. Ο σκοπός των «νέων» δημοκρατικών καθεστώτων είναι μια καλύτερη για τις κυρίαρχες τάξεις διαχείριση της εξουσίας μέσω της παραχώρησης μερικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες δεκαετιών. Όταν η βαλβίδα εκτόνωσης συναντά εμπόδια, διαδραματίζονται εξεγερτικά γεγονότα όπως Πολυτεχνείο του ’80,’85 και’95, Θεσσαλονίκη 2003, μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις το ’91,’06, Δεκέμβρης ’08, πορείες ενάντια στα μνημόνια, κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών ,κινήματα προάσπισης της φύσης (Σκουριές, Κερατέα, Λευκίμμη, Άγραφα) και αντικατασταλτικές ,αντικρατικές πορείες. Αυτά τα γεγονότα συνεχίζουν να μας θυμίζουν ιστορικά ότι τελικά η δημοκρατία τους βρωμάει φασισμό και αποτελεί μια καβάτζα στη φαρέτρα τους σε περίπτωση ανάγκης, όπως συμβαίνει σήμερα με τις φασιστικές ομάδες ανά την Ελλάδα και παγκόσμια, ώστε να σπείρουν το ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φόβο.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια επίθεση του καπιταλιστικού συστήματος σε όλα τα επίπεδα, μια ολομέτωπη επίθεση στη καρδιά της κοινωνικής βάσης ,που μαζί με τις φυσικές καταστροφές έρχεται να βάλει ταφόπλακα σε οτιδήποτε ελπιδοφόρο ,ενώ όσα έχουν κατακτηθεί από τους αγωνιζόμενους θέλουν να τα πάρουν πίσω ισοπεδώνοντάς τα με νομοσχέδια εκτρώματα. Είναι επειδή οι οικονομικές φούσκες τείνουν να γίνουν ο ορισμός του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αυτή η χασούρα πρέπει να παρθεί με πρακτικές επιβολής και μη συναίνεσης όπως ακρίβεια , υπέρμετρη φορολογία, κατασχέσεις, ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση μισθών και περικοπή συντάξεων. Σε όλα αυτά το κράτος, που είναι η κυρίαρχη δομή ενός σύγχρονου πολιτεύματος, δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει χωρίς τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και τους εντεταλμένους, καλοπληρωμένους μισθοφόρους να παπαγαλίζουν την ανάγκη για «εθνική ενότητα», υπακοή στους νόμους και στην «ελπίδα της ανάπτυξης» αλλά και χωρίς τα μισθοφορικά ένστολα καθάρματα ,τους μπάτσους. Στα χρόνια των μνημονίων βλέπουμε απροκάλυπτες συγκυβερνήσεις φασιστών με γιαλαντζί δημοκράτες, όπως τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.Συγκυβερνήσεις που με τη ρητορική τους, τις πολιτικές ,τις οικονομικές αποφάσεις τους και την καταστολή, στρώσανε το χαλί για την παγιοποίηση του φασισμού μέσα στην κοινωνία και την υπέρμετρη αλαζονεία της σημερινής κυβέρνησης Ν.Δ που έχει διαλύσει τα πάντα.
Από τη μεριά μας ,από τη μεριά των καταπιεσμένων προτάσσουμε την αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές, προτάσσουμε την αντεπίθεση με πολύμορφους αγώνες, με σκοπό να αντισταθούμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και να συντρίψουμε συνθέμελα κράτος και φασισμό. Ο κόσμος που κουβαλάμε μέσα μας θα χτιστεί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου κόσμου της εκμετάλλευσης, της βίας και των πολέμων.
