ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την απαρχή της πανδημίας. Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε και η κρατική πολιτική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζει  την  θανατοπολιτική της, την υποβάθμιση των ζωών μας σε όλους τους τομείς. Επιλέγεται ως λύση, η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, και η εξαγορά των ΜΜΕ, με σκοπό να τρομοκρατούν και να ξεπλένουν την κρατική ευθύνη, με αποτέλεσμα να βιώνουμε ένα ασφυκτικό καθεστώς απαγορεύσεων, τρόμου και πειθάρχησης. Αντί να επιτάξει τις ιδιωτικές ΜΕΘ συνεχίζει την υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας και την απαξίωση του ,παρά την άμεση ανάγκη του για ενίσχυση του υγειονομικού προσωπικού. Παράλληλα, το κράτος δεν έχει λάβει επαρκή μέτρα σε φυλακές, χώρους κράτησης μεταναστών, μέσα μαζικής μεταφοράς, σχολεία, χώρους εργασίας, ενώ έχει επιβάλει λουκέτο στους χώρους πολιτισμού κ.α. Για τα επενδυτικά σχέδια στο όνομα μιας «πράσινης ανάπτυξης» , καταπατά και λεηλατεί την φύση. Απουσιάζει εντελώς από τη στήριξη σε πληγέντες από φυσικές καταστροφές, αλλά μοστράρει την κρατική αλληλεγγύη, μέχρι να πέσουν οι μάσκες και να αποδείξουν ότι είναι όπως στη κατοχή , μαυραγορίτες και λαδέμποροι (βλ. Υπόθεση Αντιδημάρχου Ουρανίας Σούφλα), και με λοκνταουν  «ακορντεόν», το οποίο κάνει ακόμα πιο οφθαλμοφανείς τις ταξικές ανισότητες, αφού για τους τουρίστες, για τους πλούσιους και τους άριστους, δεν ισχύει κανένα λοκνταουν. Μα το χειρότερο είναι να βιώνουμε το θάνατο χιλιάδων συνανθρώπων μας. Μας έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο, η διαχείριση της πανδημίας από μέρους τους είναι ταξική, αφού όλο αυτό το διάστημα φέρνουν εις πέρας τα επενδυτικά τους συμφέροντα, ενώ οι πλούσιοι πλουτίζουν και πεθαίνουν οι φτωχοί. Η αστυνομοκρατία, η ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, οι συλλήψεις, οι διώξεις, το ξύλο, τα χημικά, η οικονομική τρομοκρατία των εξοντωτικών προστίμων, είναι το πρόσωπο του κράτους, το οποίο περνά στη ζούλα νομοσχέδια για να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις, και να ποινικοποιήσει την πολιτική και κινηματική δράση. Περνά το αντιπεριβαλλοντολογικό νομοσχέδιο, τον πτωχευτικό κώδικα, το αντεργατικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια καθώς και το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο «Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη» ως συνέχεια της εκπαιδευτικής υποταγής στις ανάγκες της εξουσίας και του κεφαλαίου.

Εδώ και δεκαετίες στο στόχαστρο του κεφαλαίου βρίσκεται ο χώρος της Δημόσιας εκπαίδευσης. Με τη νομοθετική κοινοβουλευτική οδό η αστική τάξη προχωρά στην εξής διττή αναδιάρθρωση. Από τη μία προχωράει οριστικά στην σταδιακή κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης, και από την άλλη αποσκοπεί στη μετατροπή των σχολών από ελεύθερους κοινωνικούς χώρους σε αστυνομοκρατούμενες ζώνες. Οι ιστορικοί χώροι των πανεπιστημίων, οι οποίοι αποτέλεσαν και αποτελούν χώρους ζύμωσης και αγώνα πάνε να μετατραπούν σε νεκροταφεία που θα γεννούν πειθήνιους ανθρώπους έτοιμους να γίνουν φθηνά εργατικά χέρια ή να πεταχτούν στην ανεργία στο όνομα πάντα της καπιταλιστικής ευημερίας και ανάπτυξης. Με το νομοσχέδιο «Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη» καταργείται το άσυλο, που κατοχυρώθηκε με αίμα και αγώνες, με φυλακές και εξορίες, προσπαθώντας να εξοντώσουν μία και καλή τον αιώνιο εσωτερικό εχθρό τους ο οποίος δεν είναι άλλος από τον κόσμο του αγώνα.

Καταλήψεις-στέκια-αριστερά- αντιεξουσιαστικά σχήματα βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους. Παρόλα αυτά εδώ και αρκετό καιρό αναπτύσσεται διαρκώς ένα αγωνιστικό πολυμορφικό κίνημα. Σπάζοντας στο δρόμο τη κρατική τρομοκρατία. Από πορείες μέχρι καταλήψεις πανεπιστημιακών πρυτανειών, θεατρικών χώρων από αυτό-οργανωμένα μαθήματα (σε προαύλια) μέχρι μουσικά events , ο κόσμος του αγώνα είναι εδώ, είναι όρθιος και ζωντανός στο πλευρό όλων όσων πλήττονται από την πολιτική του θανάτου που εξαπολύουν οι κανίβαλοι αυτού του κόσμου. Την Πέμπτη στις 15 Απριλίου θα γίνει η δοκιμαστική είσοδος  της αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η τελευταία κουβέντα όμως θα την πούμε εμείς και είναι ότι δεν θα περάσουν και δε θα πάρουν τίποτα αμαχητί.

ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ

 ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ