Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ   ΑΓΩΝΑ

Εννέα χρόνια πέρασαν από εκείνο το τραγικό βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, όταν ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι του φασίστα Ρουπακιά στο Κερατσίνι. Την ίδια χρονιά πέφτει νεκρός από τα μαχαίρια χρυσαυγιτών και ο Σαχζάτ Λουκμάν. Η λίστα, όμως, ούτε άρχισε ούτε σταμάτησε εκεί. Η δολοφονία του Ζακ από νοικοκυραίους στις 21/9/2018 είναι ένα ακόμα σημάδι της ολίσθησης της κοινωνίας στο σκοτάδι και τον εκφασισμό. Κράτος, παρακράτος, νοικοκυραίοι δολοφονούν. Ωστόσο, οι δολοφονίες αυτές, όπως και τόσες άλλες (Μάγγου, Γρηγορόπουλου), δεν πρέπει να μείνουν ως ένα μνημόσυνο με ημερολογιακό χαρακτήρα, αλλά να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη για τους αγώνες μας εναντία στο τέρας της εξουσίας και του φασισμού. Οι νεκροί μας «αναπνέουν» δίπλα μας. Είναι ηλιαχτίδες που φωτίζουν τον δρόμο μας.

Ο φασισμός δεν είναι κάτι που ήρθε ξαφνικά στη ζωή μας. Δεν είναι τα 50 άτομα που κάνουν δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, διαφορετικότητες, αγωνιστές και αντιφασίστες. Δεν είναι απλώς μια πολιτική οργάνωση, μια επιθετική τάση, που καλείται από τους κρατιστές να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις συνέπειες της κατάρρευσης του καπιταλισμού, αλλά πρέπει να εννοηθεί και ως ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο βρίσκει ανταπόκριση μέσα σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.

Μπορεί η Χ.Α. να καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση και τα ηγετικά στελέχη της να παραμείνουν για λίγο στη φυλακή, ωστόσο ο φασισμός είναι εδώ. Πολλά από αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας που προαναφέραμε, βλέπουν τον καινούριο εκφραστή τους σε νέα πολιτικά μορφώματα, τα οποία βρήκαν πρόσφορο έδαφος κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έκαναν την παρουσία τους ακόμα πιο αισθητή, συσπειρώνοντας κόσμο στον φράχτη του Έβρου και εξαπολύοντας επιθέσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους σε πρόσφυγες και μετανάστες. Μεγάλο μέρος τους κατάφερε να προσελκύσει και η Ελληνική Λύση παίρνοντας υπόσταση και στη βουλή, αλλά  και η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ., που, όσο και να διατυμπανίζει πως έκλεισε στη φυλακή τη Χ.Α., υιοθετεί τις πρακτικές της και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα αυταρχικά δικτατορικά καθεστώτα. Τα παραδείγματα πολλά: Επαναπροωθήσεις , με πτώματα μεταναστών να επιπλέουν νεκρά στη θάλασσα, χρηματισμός ΜΜΕ, παρακολουθήσεις συντρόφων, προσλήψεις παπάδων και μπάτσων όλων των ειδών, ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, μπάτσοι να οργιάζουν με άγρια καταστολή σε όλα τα πεδία, καταστροφή του Ε.Σ.Υ. μέσα στην πανδημία μέχρι και σήμερα. Με πρόφαση τον πόλεμο στην Ουκρανία, εξαπολύουν ωμή επίθεση στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα τόσο με τα αντεργατικά νομοσχέδια όσο και με το  κύμα ακρίβειας σε τρόφιμα και ενέργεια (ρεύμα, θέρμανση, καύσιμα), εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Κερασάκι στη τούρτα οι τρεις φασίστες/ναζί υπουργοί σε σημαντικά υπουργεία (Πλεύρης, Βορίδης, Γεωργιάδης) και η τοποθέτηση από τον υπουργό δικαιοσύνης Τσιάρα της Μ. Παγουτέλη, γνωστής για τις ναζιστικές της απόψεις, στη θέση της αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου. Τέλος, δεν ξεχνάμε και τις γυναικοκτονίες, που τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο αλλά και την επαναφορά στον κοινωνικό διάλογο του ζητήματος των αμβλώσεων.

Ο λαός δεν πρέπει να περιμένει την αλλαγή από εκλογές και από σωτήρες, γιατί, όπως λέει και η κάθε κυβέρνηση που εκλέγει, ‘’το κράτος έχει συνέχεια’’.

Ο φασισμός δεν πρόκειται να καταστραφεί από το κράτος, γιατί αποτελεί οργανικό του κομμάτι. Το είδαμε ξεκάθαρα στις δικαστικές αίθουσες με ποινές-χάδια, ανέσεις στα κελιά και αποφυλακίσεις για τους «ημετέρους», σε αντίθεση με αγωνιστές που βρίσκονται με εξοντωτικές ποινές σε καθεστώς ομηρίας στα χέρια του ελληνικού κράτους, το οποίο δε διστάζει να καταπατήσει τους νόμους που το ίδιο θεσπίζει και να τους αφήσει να πεθαίνουν βασανιστικά από απεργία πείνας στα κελιά της δημοκρατίας τους διεκδικώντας τα αυτονόητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Δ. Κουφοντίνας και ο Γ. Μιχαηλίδης. Τον φασισμό θα τον συντρίψουμε στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στους δρόμους, στις γειτονιές, στις πλατείες και στα οδοφράγματα και όχι στα δικαστήρια, στα τηλεοπτικά παράθυρα και στα κοινοβούλια. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια σε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο, που γεννούν και τρέφουν τον φασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η συντριβή του φασισμού θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών, χειραφετημένων αγώνων για μια κοινωνία  αλληλεγγύης ,αυτοοργάνωσης και ελευθερίας.

                 ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ