Η εργοδοτική τρομοκρατία έχει πολλά πρόσωπα. Εργατικά <<ατυχήματα>>, ελαστικά ωράρια , μισθοί της πείνας, μαύρη και απλήρωτη εργασία, αντεργατικά νομοσχέδια ψηφισμένα (με τις ευλογίες του 2ου λοκντάουν, με πρόσχημα την πανδημία).

Εργάτες και εργαζόμενοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο πέφτουν θύματα, της εργοδοσίας, του κράτους και του κεφαλαίου. Και όλα αυτά γιατί βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας. ‌Σε μία εποχή με ακρίβεια, ανατιμήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, με νεκρούς από τη πανδημία, απ’ τη πατριαρχία,απ’ το φασισμό και απ’ το κεφάλαιο. Η απάντηση είναι :

Μαζικοί και μαχητικοί αγώνες. Να κάνουμε αντεπίθεση και να παλέψουμε για τα αυτονόητα. Για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.