Tag: κοινωνικη εξεγερση

Posted on

Από την συγκέντρωση την Τετάρτη 6 Δεκέμβρη  για τα 15 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ένστολους φασίστες.Τα καλέσματα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας και του Δίκτυου αλληλεγγύης , εκτός από ανένταχτους πλαισίωσαν μαθητές ,οι οπαδοί της Α.Σ.Α και οι οπαδοί της ΑΕΚ. Μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα. Ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης της Καρδίτσας με αρκετό παλμό.

Posted on

15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τετάρτη 6 Δεκέμβρη 2023 Συγκέντρωση Κεντρική πλατεία Καρδίτσας στις 18:30. ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!
                          ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ,το βράδυ που ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται από τους ένοπλους μισθοφορικούς φασίστες, Κορκωνέα, Σαραλιώτη ,που σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι . Από την πρώτη στιγμή, ξέσπασαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, από τη νεολαία και αγανακτισμένους ανθρώπους που είχαν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνονται. Ο κόσμος ανασυντάχθηκε στο Πολυτεχνείο συνεχίζοντας τις συγκρούσεις με τους μπάτσους. Αναρχικοί , άγρια νεολαία, φοιτητές και μαθητές για τέσσερις ημέρες, εκφράζουν την οργή τους. Οι συγκρούσεις και οι καταλήψεις σχολών (Πολυτεχνείο, ΑΣΟΕΕ, Νομική) συνεχίζονται, και επεκτείνονται και στις υπόλοιπες πόλεις του ελλαδικού χώρου, με επιθέσεις σε τμήματα και σε άλλες κρατικές δομές. Η εξέγερση που θα μας σημαδέψει για τα επόμενα χρόνια είναι γεγονός. Ωστόσο δεν πρέπει να μείνουμε εκεί και το τονίζουμε αυτό, γιατί πολύ απλά, το κράτος έχει συνέχεια και ο εντεταλμένος μισθοφορικός ένστολος στρατός κατοχής συνεχίζει να τραμπουκίζει ξυλοκοπεί , τρομοκρατεί και δολοφονεί. Είναι το βαθύ χέρι του κράτους και των ολιγαρχών καπιταλιστών που το απαρτίζουν για να συνεχίσει τους όρους επιβολής της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας και να καταστέλλει τις κοινωνικές και όχι μόνο αντιστάσεις.
Η δολοφονία του Αλέξη δεν είναι η μόνη δολοφονία από μπάτσους .Μετανάστες ,ντόπιοι, μικροί, μεγάλοι, αγωνιστές και αγωνίστριες είναι μερικές δεκάδες αν όχι εκατοντάδες δολοφονημένοι από μπάτσους ,με τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, οι δολοφονίες του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη τον Οκτώβρη του 2022, του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβρη του 2021, του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου , του 58χρονου Κώστα Μανιουδάκη, άλλα και ο ξυλοδαρμός της 16χρονης Βασιλικής από καθάρματα της Ο.Π.Κ.Ε που παραλίγο να της στοιχήσει τη ζωή. Ξυλοδαρμοί και δολοφονίες παραδειγματισμού, κυρίως νέων ανθρώπων, γιατί είναι εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που αντιδρά και οραματίζεται ένα καλύτερο αύριο. Το οξύμωρο σε όλο αυτό είναι ότι ενώ στο πρόσφατο παρελθόν σε όλες τις κρατικές δολοφονίες υπήρχαν δυναμικές εξεγέρσεις ,σήμερα έκτος από κάποιες σπασμωδικές κινήσεις του Αναρχικού Αντιεξουσιαστικού και ευρύτερου κινηματικού χώρου ,η υπόλοιπη κοινωνία παραμένει απαθείς ,όχι μονό στο κομμάτι της καταστολής και των δολοφονιών, άλλα γενικότερα σε ότι έχει ρημάξει της ζωές μας. Σίγουρα δεν υπάρχει μια σαφή απάντηση πάνω σε αυτό ,ωστόσο όμως μπορούμε να επισημάνουμε κάποιους λόγους που έφεραν ολόκληρη την κοινωνική βάση σε θέση άμυνας και συνεπώς σε απάθεια και αυτό δεν είναι άλλο από την τρομοκρατία μέσω της καταστολής και την επιβολή του φόβου μέσω των δελτίων των 8,αλλά και της οικονομικής εξαθλίωσης των τελευταίων ετών που είναι μια κατά μέτωπο επίθεση των κρατιστών στην καρδία του κοινωνικού ιστού. Εν κατακλείδι οι ένστολοι δολοφόνοι δεν είναι εδώ για να προστατεύσουν εμάς και τα παιδιά μας είναι εδώ για να προστατεύουν τους εντολοδότες τους, δηλαδή τους κρατιστές και τους καπιταλιστές ολιγάρχες και γι’ αυτό φυσικά έχουν ως μπόνους μετά από κάθε δολοφονική επίθεση την ατιμωρησία και τη γνωστή καραμέλα ,πως εκπυρσοκρότησε το όπλο, το θύμα επιτέθηκε, ήταν αναρχικός, σύχναζε στα Εξάρχεια ,άκουγε ροκ , σκόνταψε και άλλα τέτοια ευτράπελα. Φυσικά και δεν τρέφουμε αυταπάτες και δεν ελπίζουμε σε καμία αστική δικαιοσύνη έναν ακόμη σάπιο και ελεγχόμενο θεσμό του κράτους.
Συνεπώς ,σκοπός μας εδώ δεν είναι να βυθιστούμε σε μια λογική ηττοπάθειας ,αλλά σε μια λογική επαγρύπνησης, να προβληματιστούμε ,να ανασκουμπωθούμε ,να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στον κρατικό μηχανισμό και κάθε φόρα που δείχνει τα δόντια του ,είναι ιστορικό μας καθήκον και ευχαρίστησή μας να του τα σπάσουμε, να ανασυνταχθούμε και να κρατήσουμε το όραμα της εξέγερσης ζωντανό ,για τώρα και για πάντα μέχρι την καταστροφή του υπάρχοντος.
15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΕΣ ΜΠΑΤΣΩΝ
ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ,ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Posted on

Από τη συγκέντρωση μικροφωνική που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17/11/23 στην κεντρική πλατεία της πόλης της Καρδίτσας για την συμπλήρωση 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.Αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκαν κείμενα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στα καλέσματα των συλλογικοτήτων και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης .Είχε παλμό φωνάχτηκαν συνθήματα και έγιναν βαψιματικές. Η πόλη ήταν γενικώς αστυνομοκρατούμενη.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου όπου οι καταπιεσμένοι της κοινωνίας ανασυντάχθηκαν, αντιστάθηκαν και εξεγέρθηκαν ενάντια στο φασιστικό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Ημέρα ορόσημο για όλους όσους αγωνίστηκαν για χρόνια και με πολύμορφες δράσεις πολέμησαν εναντίον απολυταρχικών, αυταρχικών και εν τέλει φασιστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Τέτοια καθεστώτα που και μετά την πτώση τους όπως στην Ιταλία (Μουσολίνι), Γερμανία (Χίτλερ), Ισπανία (Φράνκο) και προφανώς και στην Ελλάδα (Μεταξάς, κατοχικές κυβερνήσεις δωσίλογων, στρατιωτική δικτατορία) δεν εξαφανίστηκαν, αλλά συνέχιζαν και συνεχίζουν να εκφασίζουν την κοινωνία μέσα από τις κρατικές δομές και τους επιχειρηματικούς κύκλους, που στήριξαν και στηρίζουν ολόψυχα τα ναζιστικά-φασιστικά καθεστώτα. Πενήντα χρόνια τώρα, αυτή η αλλαγή για πολλούς, τότε, αλλά και σήμερα, μετουσιώνεται σε μια κάλπικη ελευθερία, που την ονόμασαν δημοκρατία. Μια ολιγαρχική εξουσία, ένας τύραννος με τριακόσια κεφάλια που στο πρόσφατο παρελθόν συνδιαλεγόταν με τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και σήμερα με μορφώματα τύπου Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση, και Νίκη, ενώ μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε τα τελευταία 15 χρόνια καταλήγει στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό με τη σφραγίδα 5 χρόνια τώρα της ακροδεξιάς νεοφελιλεύθερης κυβέρνησης της Ν.Δ. Ο σκοπός των «νέων» δημοκρατικών καθεστώτων είναι μια καλύτερη για τις κυρίαρχες τάξεις διαχείριση της εξουσίας μέσω της παραχώρησης μερικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες δεκαετιών. Όταν η βαλβίδα εκτόνωσης συναντά εμπόδια, διαδραματίζονται εξεγερτικά γεγονότα όπως Πολυτεχνείο του ’80,’85 και’95, Θεσσαλονίκη 2003, μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις το ’91,’06, Δεκέμβρης ’08, πορείες ενάντια στα μνημόνια, κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών ,κινήματα προάσπισης της φύσης (Σκουριές, Κερατέα, Λευκίμμη, Άγραφα) και αντικατασταλτικές ,αντικρατικές πορείες. Αυτά τα γεγονότα συνεχίζουν να μας θυμίζουν ιστορικά ότι τελικά η δημοκρατία τους βρωμάει φασισμό και αποτελεί μια καβάτζα στη φαρέτρα τους σε περίπτωση ανάγκης, όπως συμβαίνει σήμερα με τις φασιστικές ομάδες ανά την Ελλάδα και παγκόσμια, ώστε να σπείρουν το ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φόβο.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια επίθεση του καπιταλιστικού συστήματος σε όλα τα επίπεδα, μια ολομέτωπη επίθεση στη καρδιά της κοινωνικής βάσης ,που μαζί με τις φυσικές καταστροφές έρχεται να βάλει ταφόπλακα σε οτιδήποτε ελπιδοφόρο ,ενώ όσα έχουν κατακτηθεί από τους αγωνιζόμενους θέλουν να τα πάρουν πίσω ισοπεδώνοντάς τα με νομοσχέδια εκτρώματα. Είναι επειδή οι οικονομικές φούσκες τείνουν να γίνουν ο ορισμός του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αυτή η χασούρα πρέπει να παρθεί με πρακτικές επιβολής και μη συναίνεσης όπως ακρίβεια , υπέρμετρη φορολογία, κατασχέσεις, ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση μισθών και περικοπή συντάξεων. Σε όλα αυτά το κράτος, που είναι η κυρίαρχη δομή ενός σύγχρονου πολιτεύματος, δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει χωρίς τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και τους εντεταλμένους, καλοπληρωμένους μισθοφόρους να παπαγαλίζουν την ανάγκη για «εθνική ενότητα», υπακοή στους νόμους και στην «ελπίδα της ανάπτυξης» αλλά και χωρίς τα μισθοφορικά ένστολα καθάρματα ,τους μπάτσους. Στα χρόνια των μνημονίων βλέπουμε απροκάλυπτες συγκυβερνήσεις φασιστών με γιαλαντζί δημοκράτες, όπως τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.Συγκυβερνήσεις που με τη ρητορική τους, τις πολιτικές ,τις οικονομικές αποφάσεις τους και την καταστολή, στρώσανε το χαλί για την παγιοποίηση του φασισμού μέσα στην κοινωνία και την υπέρμετρη αλαζονεία της σημερινής κυβέρνησης Ν.Δ που έχει διαλύσει τα πάντα.
Από τη μεριά μας ,από τη μεριά των καταπιεσμένων προτάσσουμε την αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές, προτάσσουμε την αντεπίθεση με πολύμορφους αγώνες, με σκοπό να αντισταθούμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και να συντρίψουμε συνθέμελα κράτος και φασισμό. Ο κόσμος που κουβαλάμε μέσα μας θα χτιστεί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου κόσμου της εκμετάλλευσης, της βίας και των πολέμων.
ΝΑ ΟΠΛΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ ,ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ!
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Posted on

Από τη σημερινή συγκέντρωση 137 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο.
1 Μάη 1886 – 1 Μάη 2023 …Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται!
ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ,ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!
Posted on

Από τη συγκέντρωση μικροφωνική που πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκέμβρη 2022 στην κεντρική πλατεία της πόλης της Καρδίτσας για την συμπλήρωση 14 χρόνων από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στα καλέσματα των συλλογικοτήτων και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης της Καρδίτσας . Η πορεία πλαισιώθηκε από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας ,το Δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα Καρδίτσας – Για υγεία, ζωή και ελευθερία , ανένταχτους και αριστερές οργανώσεις. Η πορεία πέρασε από τα γραφεία της Ν.Δ και το γραφείο του φασίστα Τσιαρα όπου υπήρχαν δημοιρίες και κάθε λογής μπάτσος με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κάποια μικροένταση με τους ένστολους δολοφόνους φασίστες. Η πορεία είχε παλμό φωνάζοντας συνθήματα. Η πόλη ήταν γενικώς αστυνομοκρατούμενη για ακόμα μια φορά. Εμείς από την πλευρά μας απαντάμε στην κρατική καταστολή με μεγαλύτερη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, με συνελεύσεις στις γειτονιές, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς, με σωματεία βάσης και νέες καταλήψεις στις βίλες των καπιταλιστών και τα άδεια σπίτια. Όλα μας ανήκουν γιατί όλα είναι κλεμμένα. Στήνουμε οδοφράγματα αντίστασης και αλληλεγγύης στις επιθέσεις των κρατιστών, τις παρακολουθήσεις, τις απαγωγές τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια, υφαίνοντας ταυτόχρονα τις εξεγέρσεις του μέλλοντος.
ΟΙ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
14 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ , ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ! – ΜΠΑΤΣΟΙ ,ΦΑΣΙΣΤΕΣ ,ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΡΟΜΑ – ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ!
ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ ΘΑ ΘΕΡΙΣΟΥΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ!
Posted on

Τρίτη 6 Δεκέμβρη στις 18:00 συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας (Κεντρική Πλατεία Καρδίτσας)… Όλες και όλοι στο δρόμο να πάρουμε τις ζωές μας πισω!ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ!

     ΟΙ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

 Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τα πυρά του μπάτσου Ε. Κορκονέα και ο χρόνος σταματάει. Μια σπίθα γεννιέται και απειλεί να διακόψει τον γραμμικό χρόνο και τη συνέχεια της Ιστορίας. Ο Μαύρος Δεκέμβρης είναι γεγονός. Όταν οι μονότονοι ρυθμοί των ρολογιών της κοινωνίας πάγωσαν και η θανάσιμη πορεία της προόδου σταμάτησε, τότε ο “χρόνος-τώρα” ήταν ο χώρος όπου μπορούσαν να γεννηθούν νέες μορφές ζωής. Η εγκατάλειψη της πρόσδεσης μας στην μελλοντικότητα και αντίληψη του καταπιεστικού υπάρχοντα κόσμου, μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε πως τώρα είναι η ώρα που περιμέναμε. Ω τι ειρωνεία! 14 χρόνια μετά και η ιστορία επαναλαμβάνεται μια μέρα πριν τις 6 Δεκέμβρη. Στις 5 Δεκέμβρη ’22 τα φασιστικά ένστολα τάγματα εφόδου του κράτους πυροβολούν τον 16χρονο ρομά  Κώστα Φραγκούλη με αποτέλεσμα να δίνει μάχη για τη ζωή του. Η απάντηση πρέπει να δωθεί στο τώρα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά και όλα είναι μέσα στη μιζέρια, τη φτωχοποίηση ,τους βιασμούς από μπάτσους και από σεξιστικά ,μισογυνικά και πατριαρχικά σκουπίδια ,ξυλοδαρμούς από αφεντικά ,δολοφονίες εργατών ,δολοφονίες από μπάτσους ,νοικοκυραίους και ναζι-φασίστες. Οι ανατιμήσεις των προϊόντων, οι αυξήσεις των ενοικίων, των λογαριασμών και των τιμών των καυσίμων, η ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας όπως η υγεία και η παιδεία, τα αντεργατικά νομοσχέδια, η ενεργειακή κρίση, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και η παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επενδυτών είναι μόνο μερικά παραδείγματα που πλέον θέτουν ξεκάθαρο το ζήτημα της επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Είναι απευθείας επίθεση του κράτους στην κοινωνική βάση. Μια χώρα που από τα μνημόνια και το δόγμα του σοκ, πέρασε στη νεοφασιστική κανονικότητα και το δόγμα νόμος και τάξη. Η άθλια, σοσιαλφιλελεύθερη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για την ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη ΝΔ.Η κατάργηση του ασύλου και ο πόλεμος ενάντια στις καταλήψεις είναι μια ευρύτερη επίθεση στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και σε άτομα που αγωνίζονται. Είναι σίγουρα αλληλένδετα και μόνο τυχαία δε μπορούν να θεωρηθούν. Οι ελεύθεροι χώροι που δίνουν πνοή και λειτουργούν ως αναχώματα απέναντι στη σύγχρονη σαπίλα μέσα στις καπιταλιστικές κοινωνίες θεωρούνται και είναι απειλή για τους εχθρούς της ελευθερίας. Η εκκένωση της Ντουγρού, της Mundo Nuevo και η σφοδρή επίθεση στα κατειλημμένα προσφυγικά μας οπλίζουν με λύσσα και συνείδηση και μας οδηγούν σε ακόμη μια ευκαιρία για τη ρωγμή του χρόνου ώστε να ξεφύγουμε από την ψευδαίσθηση της προόδου της κοινωνίας. Εμείς από την πλευρά μας απαντάμε στην κρατική καταστολή με μεγαλύτερη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, με συνελεύσεις στις γειτονιές, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς, με σωματεία βάσης και νέες καταλήψεις στις βίλες των καπιταλιστών και τα άδεια σπίτια. Όλα μας ανήκουν γιατί όλα είναι κλεμμένα. Στήνουμε οδοφράγματα αντίστασης και αλληλεγγύης στις επιθέσεις των κρατιστών, τις παρακολουθήσεις, τις απαγωγές και τα βασανιστήρια, υφαίνοντας ταυτόχρονα τις εξεγέρσεις του μέλλοντος.

14 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ  ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ , ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ! – ΜΠΑΤΣΟΙ ,ΦΑΣΙΣΤΕΣ ,ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!

ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ ΘΑ ΘΕΡΙΣΟΥΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ!

          ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

 

 

Posted on

Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 έχει αφήσει μία μεγάλη παρακαταθήκη για τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες που καλούνται να δώσουν οι καταπιεσμένοι .
Οφείλουμε να παραδεχθούμε, πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου, πέρα από την παρακαταθήκη που έχει αφήσει, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Το φετινό Νοέμβρη η κοινωνική πλειοψηφία έρχεται αντιμέτωπη με μία πρωτοφανή και ολομέτωπη επίθεση από τη μεριά του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου. Με την ψήφιση μίας πληθώρας αντιδραστικών νομοσχεδίων έχουν βάλει στόχο να εξαλείψουν κάθε μορφή κοινωνικής αντίστασης. Απαγόρευση των διαδηλώσεων, επίθεση στον συνδικαλισμό, εφαρμογή του Ν.4777. Είναι εμφανές πως ο κρατικός μηχανισμός δεν επιτίθεται μόνο στον κόσμο που αγωνίζεται, αλλά επιτίθεται σε ολόκληρη την κοινωνική βάση. Παρατηρούμε την έξαρση του φαινομένου των γυναικοκτονιώνκαι της έμφυλης βίας καθώς και την εχθρική στάση που δείχνει το κράτος απέναντι στα θύματα. Η εμφάνιση μπάτσων σε τηλεοπτικά κανάλια με αυτούς να δίνουν συμβουλές σε γυναικοκτόνους για το πως να καταφέρουν να τους επιβληθεί μικρότερη ποινή, η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη συνεπιμέλεια, η βίαιη καταστολή της συγκέντρωσης ενάντια στους βιασμούς στα Εξάρχεια τον περασμένο Ιούλιο, ο βιασμός 19χρονης στο Α.Τ Ομόνοιας από τα 2 ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα της διαστροφής και της στάσης που κρατά το κράτος απέναντι στο ζήτημα.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό του συνολικού σχεδιασμού κράτους και κεφαλαίου είναι η μανιώδης επίθεση σε κάθε ελεύθερο δημόσιο χώρο με τις προσχηματικές αναπλάσεις. Ειδικότερα στην περίπτωση της Πλατείας Εξαρχείων και του Λόφου του Στρέφη, η δημοτική αρχή Μπακογιάννη έχει βάλει στο στόχαστρο μία ολόκληρη γειτονιά. Λειτουργεί με όρους βεντέτας απέναντι σε μία γειτονιά η οποία έχει αφήσει μία τεράστια αγωνιστική παρακαταθήκη τόσο όσον αφορά τον α/α χώρο όσο και τα ανταγωνιστικά κινήματα γενικότερα, επιβάλλοντας ένα στρατό κατοχής εντός της, προσπαθώντας έτσι να πνίξει κάθε φωνή στη γειτονιά που αντιστέκεται. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το δυσβάσταχτο κόστος ζωής το οποίο βιώνουμε. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο ιδιαίτερα οξυμένης ακρίβειας και αύξησης του κόστους ζωής για ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας. Οι ανατιμήσεις των προϊόντων, οι αυξήσεις των ενοικίων, των λογαριασμών και των τιμών των καυσίμων, η ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας όπως η υγεία και η παιδεία, η ενεργειακή κρίση, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και η παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επενδυτών είναι μόνο μερικά παραδείγματα που πλέον θέτουν ξεκάθαρο το ζήτημα της επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων κοινωνικών τάξεων.
Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλη την κατάσταση την οποία βιώνουμε, αυτοί που μας επιτίθενται σε κάθε πτυχή της ζωή μας, αυτοί που επιτίθενται στον κόσμο του αγώνα εκκενώνοντας καταλήψεις και διώκοντας αγωνιστές και αγωνίστριες ενώ ταυτοχρόνως αφήνουν τους φασίστες να σουλατσάρουν ανενόχλητοι πετώντας προεκλογικά τρικάκια του νέου κόμματος του γνωστού χρυσαυγίτη Κασιδιάρη, αυτοί που επιβάλλουν lock out στις σχολές κατά την περίοδο έναρξης των εκδηλώσεων για τα 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα καθιστώντας τη σε άλλη μία “ εθνική γιορτή ” και αποδίδουν φόρους τιμής, κάνοντας έτσι εμφανέστατη την υποκρισία τους, αφού πραγματικά προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να αμβλύνουν τις κοινωνικό-ταξικές αντιστάσεις. Εμείς είμαστε εδώ για να πούμε ότι το Πολυτεχνείο δεν είναι άλλη μία στείρα επετειακή φιέστα, αλλά είναι εδώ για να μας θυμίζει τους αγώνες που δόθηκαν, και να μας υπενθυμίζει το καθήκον μας για τους αγώνες που πρέπει να δοθούν. Πλέον είναι επιτακτική ανάγκη να αγωνιστούμε, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, να εξεγερθούμε ενάντια στους γδάρτες των ζωών μας.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΑΚΡΙΒΕΙΑ,ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ!
ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
Συγκέντρωση Πέμπτη 17 Νοέμβρη 2022 στις 18:00
Πλατεία Ελευθερίας (Κεντρική Πλατεία Καρδίτσας )… Όλες και όλοι στο δρόμο ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ!
ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ, 
Posted on

ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΞΑΝΑΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Το ημερολόγιο γράφει 6 Δεκεμβρίου 2021, κάνοντας τις μαθηματικές πράξεις, την αφαίρεση, συμπεραίνει κανείς ότι πέρασαν 13 χρόνια από τότε. Από τότε που ξεκίνησαν οι μνήμες μας, όταν γίναμε ξανά άνθρωποι. Οι ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 ή αλλιώς όπως ονόμασαν κάποιοι άλλοι τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν η χρονική στιγμή που η κοινωνία έφτασε στα όρια της. Πριν φτάσει όμως σε αυτά τα όρια εκείνη η εποχή ήταν το προμήνυμα της άφιξης ενός δυσοίωνου καιρού ,τω μνημονίων. Ήταν το ξεκίνημα της ολοένα και περισσότερο υπονόμευσης της ίδια μας της ζωής, της υποβάθμισης της παιδείας, της υγείας, της εργασίας και της ολοένα αυξανόμενης ανεργίας. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας κατέβαινε στους δρόμους και διαδήλωνε να μη χάσει τα κεκτημένα που με αίμα αποκτήθηκαν. Στα δελτία ειδήσεων, έπαιζε η άγρια κρατική καταστολή στους διαδηλωτές, εικόνες τραγικές και ξεχασμένες πλέον. Η αιχμή του δόρατος όμως, ήταν η 6/12/2008, που συνέβη η δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η κοινωνία έδειξε αμέσως την αγανάκτηση και την οργή της. Βγήκε στους δρόμους και αυτή τη φορά δε λογάριασε ματ, δακρυγόνα και ξύλο. Μπουχτισμένη βγήκε στους δρόμους εναντιωμένη στο σύστημα που γεννά και θρέφει την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον φασισμό και το θάνατο. Εκείνη την χρονιά νιώσαμε ξανά άνθρωποι. Εξεγερμένοι απέναντι στην αστυνομική βία. Εξεγερμένοι για να αποκατασταθεί το δίκιο, για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο της νέας γενιάς. Κοιτάζοντας το σήμερα, αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε ως κοινωνία να έχουμε συνηθίσει το θάνατο. Μοιάζει κακό συνήθειο η ανεκτικότητα του θανάτου του συνανθρώπου μας. Νεκροί από την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, θάνατοι από την πατριαρχία (γυναικοκτονίες), θάνατοι προσφύγων στο πάτο του Αιγαίου, θάνατοι από σφαίρες μπάτσων και θάνατοι μικρών παιδιών από πόρτες εργοστασίων. Ποιος ευθύνεται και είναι ηθικός αυτουργός; Μα φυσικά το κράτος. Το κράτος έκανε και εξακολουθεί να κάνει εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, δίνει λεφτά και ενισχύει την ΕΛΑΣ, εξαγοράζει τα ΜΜΕ ενώ τα νοσοκομεία είναι υπό διάλυση και το υγειονομικό προσωπικό υπό κατάρρευση από υπερκόπωση. Το κράτος ευθύνεται που πνίγει κατατρεγμένους ανθρώπους στο Αιγαίο. Σωστά, δεν είναι δα και επενδυτές, να λεηλατήσουν την Γη και τη φύση. Απ’ την άλλη η αστυνομία, σαν αυτόνομη εξουσία, δέρνει, σκοτώνει, χλευάζει, ψευδορκεί και ειρωνεύεται στα δικαστήρια .Σωστά αφού φυλάνε τους πολιτικούς που μας κυβερνούν. Γυναικοκτονίες, κάθε βδομάδα μια νεκρή μεγαλώνει την τραγική λίστα των θυμάτων της πατριαρχίας. Σωστά, αφού μπάτσοι συμβουλεύουν μέσω παραθύρων εκπομπών, τους εν δυνάμει δολοφόνους πως να συμπεριφερθούν μετά την έσχατη πράξη. Φασισμός και επιστράτευση μπράβων από καναλάρχες για να φιμώσουνε φωνές. Έχουνε μετατρέψει την κοινωνία μας απαθή και απάνθρωπη, ώστε να μη νοιάζεται κανένας για κανένα (βλ.8χρονη Όλγα). Δικαιοσύνη ανύπαρκτη. Αγωνιστές και σύντροφοι αντιμέτωποι με την εκδικητική δικαστική εξουσία. Να είναι αθώοι προφυλακισμένοι για καιρό. Ψηφίζουν νόμους στην βουλή εν μέσω καραντίνας, νομοσχέδια στρωμένα για ένα πιο δυσοίωνο μέλλον. Ευτυχώς μέσα στο σκοτάδι που ζούμε, υπάρχει και ο δικός μας κόσμος. Αυτός που έχει στοιχειώδη ανθρωπιά και συνείδηση. Που δεν έχει συνηθίσει τον θάνατο και ούτε πρόκειται. Που θα αγωνίζεται και δε θα υποκύπτει. Είμαστε από έναν κόσμο που δεν δεχόμαστε μοιρολατρικά το υπάρχον, δεν πιστεύουμε ότι η κατάσταση δεν αλλάζει. Πιστεύουμε στα αξίακα μας για τη ζωή, την υγεία, την γη, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Δεν εφησυχάζουμε. Είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση, μέχρι την τελική νίκη. Γιατί έχουμε το δίκιο και θα νικήσουμε. Ξεφυλλίζοντας, το παρελθόν η επετειακή μέρα της 6 Δεκέμβρη, είναι για να θυμίζει τους παλιούς, μα και να διδάξει τη νέα γενιά ότι τίποτα δεν είναι τελεσίδικο και πως μόνο μέσα απ’ τους αγώνες μας μπορούμε να αλλάξουμε το κόσμο. Αυτοοργανώνουμε τις ζωές μας, αντιστεκόμαστε στους καταπιεστές μας και στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι/ες διότι μόνο με αυτά μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Προσπαθώντας να πιάσουμε την ουτοπία απομακρυνόμαστε από τη δυστοπία.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΖΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!