Τρία τραγικά εργατικά “ατυχήματα”(δολοφονίες) έλαβαν χώρα στα εκκοκιστήρια στη Θεσσαλία τον τελευταίο καιρό όλα μέσα σε ένα χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων. Πιο συγκεκριμένα το πρώτο περιστατικό στο δήμο Φαρσάλων και το τρίτο περιστατικό στο δήμο Σοφάδων οδήγησαν σε ακρωτηριασμό. Το δεύτερο περιστατικό σε εκκοκιστήριο στο δήμο Λάρισας όπου μια κοπέλα 25 χρονών ενώ καθάριζε την πρέσα βρήκε τραγικό θάνατο αφού το μηχάνημα τέθηκε σε λειτουργία. Από την επόμενη μέρα κιόλας η πρέσα λειτουργούσε κανονικά στο πρόγραμμα της με κάποιον άλλον στο συγκεκριμένο πόστο γιατί φυσικά η παραγωγή πρέπει να συνεχιστεί πάση θυσία. Τα δύο από τα τρία εργοστάσια ανήκουν στην ίδια εταιρεία και οι συνθήκες εργασίας πέρα από απάνθρωπες είναι και εξαντλητικές ,χωρίς ρεπό , χωρίς επίσημο διάλειμμα, με μισθούς πείνας ,με ανύπαρκτα μέτρα προστασίας (χωρίς υπεύθυνο και χωρίς δικλείδες ασφαλείας στα μηχανήματα) και με μεγάλη έλλειψη σε γνώση και εξειδικευμένο προσωπικό. Τα εργατικά ατυχήματα είναι δολοφονίες και δεν είναι τυχαία. Η ζωή μας μπροστά στα κέρδη κράτους και αφεντικών δεν έχει καμία αξία. Η ολομέτωπη επίθεση του καπιταλισμού στην καρδιά του κοινωνικού ιστού είναι επίθεση στην εργατική τάξη. Μια εργατική τάξη που αντί να αντιστέκεται υποκλίνεται μπροστά στο αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ο εκβιαστικός τρόπος ζωής που επιβάλει το σύστημα είναι εδώ για να καλύψουν το κενό, να προσφέρουν κάλπικη ευτυχία και αποχαύνωση μέσω του καταναλωτικού ονείρου ,ένα όνειρο που εκπληρώνεται μέσω της μισθωτής σκλαβιάς .Ξυπνάς, κοιμάσαι, ζεις για να δουλεύεις και δουλεύεις για να ζεις και να αγοράζεις .Έχεις δεν έχεις πρέπει να καταναλώνεις και για να καταναλώσεις πρέπει να δουλέψεις, να δουλέψεις για να πληρώσεις ακόμα και τα βασικά αγαθά (υγεία, στέγη, ρεύμα, νερό, παιδεία, τροφή) . Η διαρκής όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς, ο εξαναγκασμός στη μετανάστευση, η ένταση της καταστροφής και λεηλασίας του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης, η όξυνση της καταστολής, του ελέγχου, η προώθηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και όλα τα παραπάνω ,είναι κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά της επίθεσης του καπιταλισμού. Συνεπώς ,δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό. Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται ,δεν καλλωπίζεται, δε διαχωρίζεται σε καλό και κακό, καταστρέφεται. Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά είναι αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Γεννηθήκαμε για να ζήσουμε και όχι για να πεθάνουμε δουλεύοντας. Παίρνουμε τις ζωές στα χεριά μας και μέσα από συνεχή αντίσταση και αγώνα με όλα τα μέσα ,να επιτεθούμε σε κράτος και αφεντικά και σε ό,τι μας ρημάζει τη ζωή, βάζοντας τα θεμέλια για μια κοινωνία αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και ελευθερίας.