Tag: αλληλεγγυη

Γιάννης Μιχαηλίδης: Αναρχικός πολιτικός κρατούμενος σε απεργία πείνας από τις 23 Μαΐου. Αίτημά του: η δίκαιη υφ’ όρον αποφυλάκισή του. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει εκτίσει και την πειθαρχική του ποινή και την ποινή κράτησης για το παράπτωμα της απόδρασης. Με λίγα λόγια, πληροί όλες τις προϋποθέσεις του νόμου, για να αποφυλακιστεί. Ωστόσο, η κράτησή του συνεχίζεται, γεγονός που παραβιάζει βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, νομικά κατοχυρωμένο. Σήμερα η υγεία του βρίσκεται σε κίνδυνο να υποστεί μη αναστρέψιμες σοβαρές βλάβες.

Για άλλη μια φορά, πολιτικός κρατούμενος χρησιμοποιεί το έσχατο μέσο της απεργίας πείνας ως αντίσταση στον κρατικό ρεβανσισμό. Η αστική δικαιοσύνη, λειτουργεί κατά κανόνα με διακρίσεις και εξαιρέσεις, που είναι εξ ορισμού άδικες. Το κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του επιστρατεύει για άλλη μια φορά τον πιο βίαιο χειρισμό του απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, καθώς ο Γ. Μιχαηλίδης έχει εκτίσει την προβλεπόμενη εκ του νόμου ποινή, αλλά αποφασίστηκε ότι 8,5 χρόνια εγκλεισμού δεν ήταν αρκετά για τον σωφρονισμό του, δηλαδή για την υποταγή του. Γιατί; Μόνο και μόνο, διότι ο Γ. Μιχαηλίδης ως αναρχικός προτάσσοντας τις πολιτικές του αξίες τα τελευταία δέκα χρόνια, εκτός και εντός των τειχών της φυλακής, δεν αποποιείται τις ευθύνες των πράξεών του και εξακολουθεί να τις υπερασπίζεται με αξιοπρέπεια απέναντι στους κρατικούς διώκτες του.

Την ίδια στιγμή, η αστική δικαιοσύνη αποφυλακίζει τον δολοφόνο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, Ε. Κορκονέα, με την αναγνώριση ελαφρυντικού για πρότερο έντιμο βίο. Ας σημειωθεί ότι στη συνεδρίαση του δικαστηρίου (στις 23 Δεκεμβρίου 2016) ο Κορκονέας αμετανόητος, δήλωσε με περίσσιο θράσος: «δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από κανένα δεκαπεντάχρονο». Αποφυλακίζει κακοποιητές με πρόσχημα την υγεία τους (βλ. υπόθεση Φιλιππίδη), προσπαθεί να ελαφρύνει την υπόθεση του παιδοβιαστή Λιγνάδη (ενώ η δική βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη) και ονόματα πολιτικών σβήνονται απ’ τη λίστα του FBI (λόγος για παραίτηση της κυβέρνησης). Εδώ και χρόνια το κράτος προσπαθεί να μεθοδεύσει με τον νόμο την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και του αγώνα. Όσοι σηκώνουν ανάχωμα και αγωνίζονται για τα πλέον στοιχειώδη, είναι αντιμέτωποι με τη βία και την τρομοκρατία της κρατικής καταστολής. Το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι αναφαίρετο και όσα έχουν αποκτηθεί είναι δικά μας κεκτημένα και δεν μας τα χάρισε καμιά εξουσία.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η συγκυρία μέσα στην οποία διεξάγεται ο αγώνας του. Τα τελευταία χρόνια η όξυνση της υπάρχουσας καπιταλιστικής κρίσης εξαθλιώνει την κοινωνική βάση. Αυτό μπορούμε να το δούμε είτε κοιτώντας την

πανδημία COVID-19 και την εγκληματική διαχείριση της από το κράτος, είτε από τους διαχρονικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με πιο πρόσφατο αυτό στην Ουκρανία μεταξύ Ρωσίας, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, και από την κατά επέκταση παγκόσμια ενεργειακή κρίση, ακρίβεια και τη δημιουργία προσφύγων. Το ελληνικό κράτος συμβάλει σε αυτά με μια σειρά από αντικοινωνικά νομοσχέδια (εκπαίδευση, περιβάλλον, εργασιακά κλπ.), με την ενίσχυση του πολεμικού κλίματος ενάντια στην Τουρκία, με τη συμμετοχή του στον πόλεμο της Ουκρανίας ως μέλος του ΝΑΤΟ και τις επαναπροωθήσεις προσφύγων. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, καταστολή και τρομοκρατία είναι οι μοναδικές πρακτικές της ακροδεξιάς κυβέρνησης ΝΔ απέναντι σε όποιο άτομο αντιστέκεται. Με αυτήν ακριβώς την κατασταλτική πρακτική έρχεται αντιμέτωπος ο δίκαιος αγώνας του αναρχικού απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/-ες στον Γ. Μιχαηλίδη, που με θέληση και πείσμα διεκδικεί αυτό που στην τελική δικαιούται. Έχουμε χρέος να προωθήσουμε την απεργία και να απαντήσουμε μαζικά μέχρι την τελική νίκη της απεργίας του συντρόφου μας.