ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
Κράτος και κεφάλαιο σε μια συντονισμένη προσπάθεια καταστολής των πανεπιστημίων χώρων στοχοποιεί αυτή τη φορά την κατάληψη του Στεκιού στο Βιολογικό στο ΑΠΘ, σημείο αναφοράς της αυτοοργανωμένης, πολιτικοποιημένης μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολόκληρης της χώρας τα τελευταία 34 χρόνια. Η πρόθεση των πρυτανικών αρχών να προχωρήσουν στην εκκένωση του και στη μετατροπή του σε «χώρο αναμονής» στο πλαίσιο ευρύτερων ανακατατάξεων «εσωτερικής διαρρύθμισης» των χώρων του ισογείου του κτιρίου Βιολογίας για την εξυπηρέτηση αναγκών της Σχολής Θετικών Επιστημών επιβεβαιώνεται μετά από έρευνα συντρόφων, καθώς αποδεικνύεται πως η συγκεκριμένη εργολαβία αναμένεται να υλοποιηθεί άμεσα, πιθανότατα μέχρι τα μέσα Γενάρη. Ο συνδυασμός των προσπαθειών “εξευγενισμού”, οι βλέψεις για πανεπιστημιακή αστυνομία και η σταδιακή απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στοχεύουν στην διάλυση των εστιών αντίστασης στα πανεπιστήμια, όπως το Στέκι στο Βιολογικό που έχει παίξει κομβικό ρόλο στην ανατρεπτική πολιτιστική έκφραση στην Θεσσαλονίκη. Σαν Κατάληψη Αυτοδιαχειριζομένου Στεκιού Καρδίτσας και Αυτοοργανωμένη Μουσική Ομάδα Κομψόγναθος εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη στήριξη μας στο Στέκι στο Βιολογικό.
34 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

Πανό που αναρτήθηκε στα δικαστήρια Καρδίτσας στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 7/12 στους 4 διωκόμενους αγωνιστές ,όπως και στη συγκέντρωση στις 1/12 στη κεντρική πλατεία.Η δίκη αναβλήθηκε για τις 4 Οκτωβρίου του 2022 .

Στα δικαστήρια ανταποκρίθηκε αρκετός αλληλέγγυος κόσμος τόσο από την Καρδίτσα όσο και από άλλες πόλεις.Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης με αρκετούς μπάτσους  τριγύρω.

ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝΕ ΑΠΑΤΗΤΕΣ ΚΟΡΦΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ,ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενημέρωση από 6 Δεκέμβρη – Καρδίτσα

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Καρδίτσας

Την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 2021 , 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση μικροφωνική στην πόλη της Καρδίτσας.Παρά το βροχερό καιρό ο κόσμος ανταποκρίθηκε στα καλέσματα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας και του Δικτύου αλληλεγγύης και αγώνα Καρδίτσας – Για υγεία, ζωή και ελευθερία.

Μπάτσοι, διμοιρίες και ασφαλίτες παντού .Η πορεία είχε παλμό και το ευχάριστο είναι ότι είχε αρκετό κόσμο για τα δεδομένα της πόλης κάτι που πρέπει να μας κάνει να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στο νεοφιλελεύθερο φασισμό κράτους και κεφαλαίου.

ΜΠΑΤΣΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΖΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ –  ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

 

ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΞΑΝΑΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Το ημερολόγιο γράφει 6 Δεκεμβρίου 2021, κάνοντας τις μαθηματικές πράξεις, την αφαίρεση, συμπεραίνει κανείς ότι πέρασαν 13 χρόνια από τότε. Από τότε που ξεκίνησαν οι μνήμες μας, όταν γίναμε ξανά άνθρωποι. Οι ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 ή αλλιώς όπως ονόμασαν κάποιοι άλλοι τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν η χρονική στιγμή που η κοινωνία έφτασε στα όρια της. Πριν φτάσει όμως σε αυτά τα όρια εκείνη η εποχή ήταν το προμήνυμα της άφιξης ενός δυσοίωνου καιρού ,τω μνημονίων. Ήταν το ξεκίνημα της ολοένα και περισσότερο υπονόμευσης της ίδια μας της ζωής, της υποβάθμισης της παιδείας, της υγείας, της εργασίας και της ολοένα αυξανόμενης ανεργίας. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας κατέβαινε στους δρόμους και διαδήλωνε να μη χάσει τα κεκτημένα που με αίμα αποκτήθηκαν. Στα δελτία ειδήσεων, έπαιζε η άγρια κρατική καταστολή στους διαδηλωτές, εικόνες τραγικές και ξεχασμένες πλέον. Η αιχμή του δόρατος όμως, ήταν η 6/12/2008, που συνέβη η δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η κοινωνία έδειξε αμέσως την αγανάκτηση και την οργή της. Βγήκε στους δρόμους και αυτή τη φορά δε λογάριασε ματ, δακρυγόνα και ξύλο. Μπουχτισμένη βγήκε στους δρόμους εναντιωμένη στο σύστημα που γεννά και θρέφει την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον φασισμό και το θάνατο. Εκείνη την χρονιά νιώσαμε ξανά άνθρωποι. Εξεγερμένοι απέναντι στην αστυνομική βία. Εξεγερμένοι για να αποκατασταθεί το δίκιο, για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο της νέας γενιάς. Κοιτάζοντας το σήμερα, αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε ως κοινωνία να έχουμε συνηθίσει το θάνατο. Μοιάζει κακό συνήθειο η ανεκτικότητα του θανάτου του συνανθρώπου μας. Νεκροί από την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, θάνατοι από την πατριαρχία (γυναικοκτονίες), θάνατοι προσφύγων στο πάτο του Αιγαίου, θάνατοι από σφαίρες μπάτσων και θάνατοι μικρών παιδιών από πόρτες εργοστασίων. Ποιος ευθύνεται και είναι ηθικός αυτουργός; Μα φυσικά το κράτος. Το κράτος έκανε και εξακολουθεί να κάνει εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, δίνει λεφτά και ενισχύει την ΕΛΑΣ, εξαγοράζει τα ΜΜΕ ενώ τα νοσοκομεία είναι υπό διάλυση και το υγειονομικό προσωπικό υπό κατάρρευση από υπερκόπωση. Το κράτος ευθύνεται που πνίγει κατατρεγμένους ανθρώπους στο Αιγαίο. Σωστά, δεν είναι δα και επενδυτές, να λεηλατήσουν την Γη και τη φύση. Απ’ την άλλη η αστυνομία, σαν αυτόνομη εξουσία, δέρνει, σκοτώνει, χλευάζει, ψευδορκεί και ειρωνεύεται στα δικαστήρια .Σωστά αφού φυλάνε τους πολιτικούς που μας κυβερνούν. Γυναικοκτονίες, κάθε βδομάδα μια νεκρή μεγαλώνει την τραγική λίστα των θυμάτων της πατριαρχίας. Σωστά, αφού μπάτσοι συμβουλεύουν μέσω παραθύρων εκπομπών, τους εν δυνάμει δολοφόνους πως να συμπεριφερθούν μετά την έσχατη πράξη. Φασισμός και επιστράτευση μπράβων από καναλάρχες για να φιμώσουνε φωνές. Έχουνε μετατρέψει την κοινωνία μας απαθή και απάνθρωπη, ώστε να μη νοιάζεται κανένας για κανένα (βλ.8χρονη Όλγα). Δικαιοσύνη ανύπαρκτη. Αγωνιστές και σύντροφοι αντιμέτωποι με την εκδικητική δικαστική εξουσία. Να είναι αθώοι προφυλακισμένοι για καιρό. Ψηφίζουν νόμους στην βουλή εν μέσω καραντίνας, νομοσχέδια στρωμένα για ένα πιο δυσοίωνο μέλλον. Ευτυχώς μέσα στο σκοτάδι που ζούμε, υπάρχει και ο δικός μας κόσμος. Αυτός που έχει στοιχειώδη ανθρωπιά και συνείδηση. Που δεν έχει συνηθίσει τον θάνατο και ούτε πρόκειται. Που θα αγωνίζεται και δε θα υποκύπτει. Είμαστε από έναν κόσμο που δεν δεχόμαστε μοιρολατρικά το υπάρχον, δεν πιστεύουμε ότι η κατάσταση δεν αλλάζει. Πιστεύουμε στα αξίακα μας για τη ζωή, την υγεία, την γη, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Δεν εφησυχάζουμε. Είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση, μέχρι την τελική νίκη. Γιατί έχουμε το δίκιο και θα νικήσουμε. Ξεφυλλίζοντας, το παρελθόν η επετειακή μέρα της 6 Δεκέμβρη, είναι για να θυμίζει τους παλιούς, μα και να διδάξει τη νέα γενιά ότι τίποτα δεν είναι τελεσίδικο και πως μόνο μέσα απ’ τους αγώνες μας μπορούμε να αλλάξουμε το κόσμο. Αυτοοργανώνουμε τις ζωές μας, αντιστεκόμαστε στους καταπιεστές μας και στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι/ες διότι μόνο με αυτά μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Προσπαθώντας να πιάσουμε την ουτοπία απομακρυνόμαστε από τη δυστοπία.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΖΟΥΝΕ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!