Αλληλεγγύη στον αναρχικό Νίκο Ρωμανό
Απεργία πείνας από 10/11
Ο αναρχικός Ν.Ρωμανός συνελήφθη με ακόμη τρείς συντρόφους μετά από διπλή απαλλοτρίωση στο Βελβεντό Κοζάνης την 3η Φλεβάρη του 2013.Για την υπόθεση αυτή έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια και 11 μήνες, ενώ εκκρεμούν και δικαστήρια για συμμετοχή του στη ΣΠΦ (κατηγορία για την οποία αρνείται) και για εμπρηστικές επιθέσεις σε κρατικούς καπιταλιστικούς στόχους που έχει αναλάβει την ευθύνη.
Όντας κρατούμενος έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε σε σχολή στα ΤΕΙ Αθηνών. Στις 10/11 ξεκινάει απεργία πείνας, διεκδικώντας εκπαιδευτικές άδειες για την παρακολούθηση των μαθημάτων, που βάση των δικών τους νόμων δικαιούται.
Στις 17/11 ακολουθεί και ο αναρχικός Γ.Μιχαηλίδης στα πλαίσια της κυλιόμενης απεργίας πείνας που ξεκινούν και οι υπόλοιποι σύντροφοι και συγκατηγορούμενοι του Α.Μπουρζούκος και Δ.Πολίτης για την ίδια υπόθεση από Δευτέρα 1/12.
Στις 28/11 ο Μιχαηλίδης εισάγεται στι Τζάνειο καθώς επιδεινώνεται η κατάσταση της υγείας του, έπειτα από προσωπική του άρνηση να εισαχθεί στο νοσοκομείο-κολαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι με τον Ν.Ρωμανό στον αγώνα που δίνει, αλλά και με κάθε φυλακισμένο αγωνιστή. Αυτό δε συμβαίνει για λόγους ανθρωπισμού, αλλά γιατί αναγνωρίζουμε την εξατομίκευση και τον κατακερματισμό που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος και οι μηχανισμοί του στους καταπιεσμένους και στους αγώνες τους. Είναι μέσω της αλληλεγγύης που μπορούμε να συνδεθούμε με τους αγώνες και να τους διαχύσουμε στο κοινωνικό πεδίο. Η σχέση αυτή με κάθε αγώνα που δίνεται δε μπορεί παρά να είναι αμφίδρομη, αλλά και κριτική βοηθώντας στην ίδια την εξέλιξή του. Δεν προϋποθέτει την ταύτιση αλλά την αναγνώριση του κοινού στόχου και κοινού εχθρού. Η αλληλεγγύη τέλος, αποτελεί βασικό συστατικό των αντιστάσεών μας, αντιστάσεων που δημιουργούν αναχώματα απέναντι στη κρατική επέλαση, αφήνοντας παράλληλα παρακαταθήκες οργάνωσης αλλά και αγωνιστικού πείσματος για τους αγώνες του μέλλοντος.
Τη Δευτέρα 24/11 ο σύντροφος Ν.Ρωμανός εισάγεται στο νοσοκομείο Γεννηματάς και έκτοτε βρίσκεται φρουρούμενος σε ειδικά διαμορφωμένο κελί, ενώ οι μπάτσοι επιτρέπουν στο στενό οικογενειακό του περιβάλλον τις επισκέψεις μόνο για 15 λεπτά συνολικά, ο καθένας, την εβδομάδα. Ενώ η κατάσταση της υγείας του συνεχώς επιδεινώνεται και με ορατό πλέον, τον κίνδυνο να πέσει σε κώμα ή ακόμα να πάθει ανακοπή (με τους σφυγμούς του να αγγίζουν ακόμη και στους 170 με την ελάχιστη κόπωση) οι γιατροί αρνούνται να δημοσιοποιήσουν την ιατρική γνωμάτευση καθώς δε θέλουν, όπως λένε, να πιέσουν από μεριά τους την κυβέρνηση παίρνοντας θέση πάνω στην κατάσταση. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της αποσιώπησης του γεγονότος και γραφειοκρατικής καθυστέρησης σε βάρος της υγείας του συντρόφου, ο εισαγγελέας δίνει εντολή για αναγκαστική σίτιση, κάτι το οποίο συνιστά βασανιστήριο.
Είναι η ίδια πραγματικότητα που ζούμε που κάνει επιτακτική την ανάγκη για αγώνα . Από την εντεινόμενη οικονομική εξαθλίωση μέχρι την λεηλασία της φύσης, και από το τσάκισμα απεργιών, μαθητικών και φοιτητικών και καταλήψεων, ως την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας. Όταν το κράτος δείχνει τα δόντια του μια πολυμέτωπη επίθεση, τότε είναι ιστορικό καθήκον και ευχαρίστησή μας να του τα σπάσουμε.
Απ’τη μεριάς μας μπορούμε να εγγυηθούμε πως δε θα αφήσουμε κανένα σύντροφο μόνο στα χέρια του κράτους ούτε θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια βλέποντας την εκδικητική στάση του κράτους απέναντι στο σύντροφο μας.
Αν του συμβεί το οτιδήποτε τότε…
ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ
Αλληλέγγυες/οι
