17 Nοέμβρη Ενημέρωση από Καρδίτσα
από Συνέλευση Αναρχικών Α.Σ.Καρδίτσας
Παρασκευή 17/11/17 με αφορμή την εξέγερση του πολυτεχνείου στις 17/11/73 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική στη κεντρικη πλατεία της Καρδίτσας και έπειτα ακολούθησε πορεία….
Τη Παρασκευή 17/11/17 στις 17:00 με αφορμή την εξέγερση του πολυτεχνείου στης 17/11/73 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική στη πόλη της Καρδίτσας και έπειτα ακολούθησε πορεία.Αναρτήθηκε πανό ,μοιράστηκε και διαβάστηκε κείμενο .Η πορεία που ακολούθησε έγινε τυπικά αφού το μπλοκ των Α/Α δεν αριθμούσε πάνω από 25 άτομα και ακολουθούσε αυτό τον αριστερών που αριθμούσε γύρω στα 30 .Μπάτσοι και ασφαλίτες παντού και μια διμοιρία με τη κλούβα τους στη πέτρινη τράπεζα.Στο τέλος της πορείας αναρτήθηκε το πανό που τη συνόδευε σε κεντρικό σημείο της πόλης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!
Τρίτη 17/11/’15 με αφορμή την εξέγερση του πολυτεχνείου στης 17/11/’73 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση πορεία στη πόλη της Καρδίτσας με το Α/Α μπλόκ που ήταν και το μοναδικό να αριθμεί περίπου στα 40-50 άτομα αριθμός ικανοποιητικός για τη μέρα και για τα δεδομένα της πόλης.Κατα τη διάρκεια της πορείας μοιραστήκανε κείμενα και εφημερίδες ”ΑΠΑΤΡΙΣ”.Η πορεία είχε παλμό αλλά θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα.Μπάτσοι και ασφαλίτες παντού και μια διμοιρία με τη κλούβα τους κάτω από τα γραφεία των ασπόνδυλων.Στο τέλος της πορείας αναρτήθηκε στη κεντρική πλατεία της πόλης το πανό που τη συνόδευε καθώς και ένα ακόμα που αναφερότανε στη κατάληψη ”Κούβελου” αφού πριν λίγες μέρες είχε δεχθεί επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ!!
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ!!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΟΥΒΕΛΟΥ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!!
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ!!
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73 κατά τη διάρκεια της χουντικής επταετίας ’67-’74, σηματοδότησε μια στιγμή αυθόρμητης κοινωνικής αντίστασης απέναντι στο τυρρανικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Μια συνέλευση φοιτητών στη Νομική παίρνει την απόφαση να καταλάβει το Πολυτεχνείο δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Για τρεις ημέρες γύρω από το Πολυτεχνείο διεξάγονται συγκρούσεις με τους μπάτσους του καθεστώτος από τη μία και τους εξεγερμένους από την άλλη. Παρ’ όλο που τα κόμματα και ιδιαίτερα το ΚΚΕ κατήγγειλαν την κατάληψη, εκατοντάδες κόσμου φτάνουν απ’ άκρη σ’ άκρη της Αθήνας και των γύρω περιοχών, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια λαϊκή συσπείρωση γύρω από τους φοιτητές. Η κατάληψη παίρνει ταξικά χαρακτηριστικά και ξεφεύγει από τον έλεγχο των δυνάμεων καταστολής. Έτσι το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου το Πολυτεχνείο κυκλώνεται από τα τανκς του στρατού, με αποτέλεσμα η εξέγερση να πνιγεί στο αίμα. Δεκάδες νεκροί, συλλήψεις και βασανιστήρια στα ΕΑΤ-ΕΣΑ (στρατιωτικές φυλακές – βασανιστήρια).
Με το πέρασμα των χρόνων και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, όλα τα κόμματα (ειδικά της Αριστεράς) προσπάθησαν να καπελώσουν και να στιγματίσουν τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Τα διάφορα κομματόσκυλα τύπου Δαμανάκη κ.λ.π. αποδεικνύουν περίτρανα τη φράση «τα στερνά δεν τίμησαν τα πρώτα». Τα λιγοστά ανδρείκελα ορισμένων δεν μπορούν ούτε να αμαυρώσουν ούτε να καπηλευτούν μια τέτοια λαϊκή εξέγερση. Εμείς, αποδομώντας τη γιορτούλα και την επέτειο, είμαστε με τους χιλιάδες ανώνυμους αντιστασιακούς εκείνης της περιόδου που έπεσαν είτε στα ξερονήσια της εξορίας είτε στην πύλη του Πολυτεχνείου, παλεύοντας για την ελευθερία.
Νοέμβρης του 2015
Όλοι αναλογιζόμενοι τις συνθήκες ζωής και την κατάσταση που επικρατούσε στη χούντα, δεν μπορούνε εύκολα να βρούνε μία σύνδεση της σημερινής ζωής με το τότε. Για μας ο φασισμός σίγουρα δεν τελείωσε το ’73 αλλά συνεχίζει να αναπαράγεται με πιο ύπουλες μορφές και σε διάφορες εκφάνσεις.
Σήμερα η «δημοκρατική» εξουσία μόνο φασίζουσες συμπεριφορές επιδεικνύει αφού οτιδήποτε ξεφεύγει από τα στενά όρια που ορίζει, θεωρείται παραβατικό. Μπορείς να είσαι φιλήσυχος νοικοκυραίος και να λες «ναι» σε κάθε εντολή της εξουσίας αλλά δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς, δεν μπορείς να φωνάξεις, πόσο μάλλον να ουρλιάξεις. Εκεί το μακρύ χέρι της εξουσίας, είτε με τη μορφή μπάτσων είτε με τη μορφή νεοναζιστών, θα σε χτυπήσει, θα σε φυλακίσει και θα σε βασανίσει. Αν τολμήσεις να σκεφτείς πως η πραγματικότητα που ζεις δεν είναι ζωή, πρέπει με χίλιους τρόπους να κατασταλείς.
Φασισμός για εμάς δεν είναι μόνο οι φυλακίσεις αγωνιστών και οι ποινικοποιήσεις των φιλικών και συγγενικών μας σχέσεων. Φασισμός είναι οι 10 ώρες δουλειάς την ημέρα με σκυμμένο το κεφάλι για ένα μισθό ντροπής που δε σου φτάνει ούτε για τα βασικά, όπως κάλλιστα δε σου φτάνουνε και οι ώρες. Φασισμός είναι η προσπάθεια επιβολής μιας ταξικής ειρήνης, τα αποτελέσματα της οποίας είναι η τρομοκρατία και η εκμετάλλευση των εργατών και άλλων «κατώτερων» κοινωνικά στρωμάτων, με μειώσεις μισθών, απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, το φόβο της ανεργίας κ.λ.π., μέχρι την κατάλυση κάθε δικαιώματός μας χωρίς σταματημό.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο ρόλος των ΜΜΕ (καθαρά καθοδηγούμενων από τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα) που με τη θεωρία των δύο άκρων από τη μία συγκρίνουν νεοναζί υπαλλήλους με αγωνιστές και από την άλλη καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, επιζητώντας την κοινωνική σιωπή και ανάπαυση και κυρίως την αλήθεια κρυμμένη.
Ο Νοέμβρης του ’73 δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία εξέγερση απέναντι σε ένα σύστημα που επιτίθεται εδώ και δεκαετίες στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ακολούθησαν δεκάδες εξεγέρσεις και συγκρούσεις μεταξύ εκμεταλλευτών – εκμεταλλευόμενων, οι οποίες αφήνουν πίσω τους νεκρούς αγωνιστές όπως ο Μιχάλης Καλτεζάς, ο Κουμής και η Κανελλοπούλου.
Σήμερα σε ένα ασφυκτικό κοινωνικό-ταξικό περιβάλλον και ενώ η «αριστερή» κυβέρνηση προσπαθεί να διασώσει τον καπιταλισμό και εντείνει την πολιτική των αφεντικών, οι εξεγέρσεις αποτελούν φάρο και παρακαταθήκη για τους καταπιεσμένους. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά εξουσία και από κανένα κρατικό – παρακρατικό φασίστα. Η ευθύνη είναι δική μας και θα αντικατοπτριστεί στις γενιές που έπονται. Εμείς σαν αναρχικοί/ες παλεύουμε και προτείνουμε τη δημιουργία αντιδομών απέναντι στο κράτος τρομοκράτη. Αυτοοργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, εκπαίδευσης, γειτονιάς. Λήψη αποφάσεων μέσα από συνελεύσεις αντιιεραρχικές. Αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ταξική αλληλεγγύη σε ντόπιους και μετανάστες.
Να μην αφήσουμε οι αγώνες μας να γίνουν βορά στα χέρια των εκάστοτε εξουσιαστών.
ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
Συνέλευση Αναρχικών Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας
Συγκέντρωση 17/11 κεντρική πλατεία Καρδίτσας στις 19:00 .
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ!!
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟN ΓΕΝΝΑ!!
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ – ΣΑΡΑΝΤΑ ΝΟΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ
Ιχνηλατώντας τις εξεγέρσεις του τότε, του σήμερα, του αύριο… γιατί η κριτική ανάκτηση της ιστορίας είναι μια ζωτική, ηθική πράξη διανοητικότητας και δημιουργικής αντίστασης. Το επαναστατικό πνεύμα που διατρέχει τον ξεσηκωμό των Ιουλιανών του ’65, την παγκόσμια έκρηξη του ’68, την ελευθεριακή ρωγμή του γαλλικού Μάη, την “Επανάσταση των Γαρυφάλλων” στην Πορτογαλία και την ανατροπή του μιλιταρισμού στην Ταϋλάνδη, εμπνέει και την εξέγερση του λαού της Αθήνας το ’73 με επίκεντρο το Πολυτεχνείο ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟ).
Στη διάρκεια της απριλιανής χούντας του ’67 οι πολιτικοί παρέμειναν απαθείς, η κοινωνική πλειονότητα αδρανής στην ιδιώτευσή της, ενώ δικαστές, εκκλησία και ακαδημία βρισκόντουσαν στο πλευρό του καθεστώτος. Παρόλα αυτά η στρατοκρατία εφάρμοσε συστηματική, ωμή βία, με άγρια βασανιστήρια και δολοφονίες σε όσους αντιστέκονταν είτε με πιο ήπιες μορφές πάλης είτε με δυναμικές ενέργειες βομβιστικών επιθέσεων (όπως εναντίον του Παπαδόπουλου και της πρεσβείας των ΗΠΑ. Χιλιάδες αγωνιστές στην εξορία, στα ξερονήσια, στα μπουντρούμια της ασφαλείας και του κολαστηρίου του ΕΤΑ – ΕΣΑ. Σε αυτό το κλίμα αρχίζει να αναπτύσσεται το αντιδικτατορικό νεολαιίστικο φοιτητικό κίνημα, πρώτα με αυθόρμητες αλλά συνειδητές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και πορείες και ακολούθως με αυτοοργανωμένες καταλήψεις στη Νομική και το Μετσόβιο. Αμεσοδημοκρατικές γενικές συνελεύσεις και εκλογές ανακλητών επιτροπών στις σχολές, ριζοσπαστικοποιούν τους νέους ενάντια και πέρα από κόμματα, επαγγελματίες πολιτικούς και γραφειοκράτες. Αποκορύφωμα αυτού του ακηδεμόνευτου κινήματος ήταν η κατάληψη και εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73 και ακολουθούν Πάτρα, Θεσσαλονίκη και Γιάννενα, παρά τις αντιδράσεις των σταλινικών και των υποστηρικτών της συμβιβαστικής τάσης. Τα συνθήματα των αναρχικών, των αυτόνομων και ανέντακτων “ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ”, “ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΕΝΙΚΗ”, “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ” δε θάβονται, αντηχούν δυνατά. Επαναστατημένοι νεολαίοι, σπουδάστριες, εργαζόμενοι, μαθήτριες στήνουν οδοφράγματα, επιτίθονται σε υπουργεία και τράπεζες. Μολότοφ, πέτρες και φωτιές σε όλο το κέντρο της πρωτεύουσας εναντίον της κρατικής τρομοκρατίας των τανκς, των ελεύθερων σκοπευτών, των εκπαιδευμένων δολοφόνων που πυροβολούν στο ψαχνό: δεκάδες οι νεκροί και εκατοντάδες οι τραυματίες. Η συνέχεια γνωστή, ο Ιωαννίδης αναλαμβάνει αρχιδικτάτορας, το ΚΚΕ στην Πανσπουδαστική Νο8 κάνει λόγο για 350 πράκτορες της ΚΥΠ και προβοκάτορες που ξεκίνησαν την κατάληψη, πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακάριου, εισβολή του τουρκικού στρατού, χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι και ξεριζωμένοι, παράδοση της εξουσίας απ’τους στρατιωτικούς του Καραμανλή, “Αττίλας ΙΙ”, η αποχουντοποίηση που δεν έγινε και οι αρχιβασανιστές ελεύθεροι.
Εκατομμύρια κόσμου στις πρώτες πορείες των επετείων και μεγάλη συσπείρωση στο χώρο των αναρχικών με εξεγερτικά γεγονότα σχεδόν κάθε Νοέμβρη. Το ’80 τα ΜΑΤ δολοφονούν την εργάτρια Στ. Κανελλοπούλου και το φοιτητή Ι. Κουμή ενώ το ’85 ο μπάτσος Μελισάς σκοτώνει εν ψυχρώ τον 15χρονο Μ. Καλτεζά και ακολουθεί κατάληψη του χημείου (όπου για πρώτη φορά η “σοσιαλιστική δημοκρατία” τους κάνει άρση ασύλου). Το ’95 η αντικρατική εξέγερση του Πολυτεχνείου, μετά τις ταραχές στις φυλακές και την κατάληψη της Θεολογικής στη Θεσσαλονίκη, αντιμετωπίζει την εισβολή των πάνοπλων φρουρών του καθεστώτος με μαζικές συλλήψεις 500 και πλέον αναρχικών και ανυπότακτων νεολαίων. Το ’77, το ’87, το ’92, το ’94 και το ’03 σημαδεύονται από έντονες συγκρουσιακές καταστάσεις με επιθέσεις σε κρατικά κτίρια, οδοφράγματα και μολότοφ εναντίον του χημικού οπλοστασίου ΜΑΤ και φασιστών. Οι ομάδες κρούσης των ΚΝΑΤ συνδράμουν τους κρατικούς τραμπούκους και το ’98 εγκλωβίζουν και παραδίδουν στα ΜΑΤ περισσότερους από 150 αντιεξουσιαστές. Η εξεγερμένη νεολαία και οι αναρχικοί αγωνίζονται συνειδητά ενάντια στις εξουσίες, μικρές και μεγάλες, που φράζουν το δρόμο προς την ελευθερία, καθώς κράτος και καπιταλισμός συνεχίζουν να κυριαρχούν αλλάζοντας προσωπεία φασιστικά, δημοκρατικά, σοσιαλιστικά και φιλελεύθερα ενώ κόμματα και πολιτικοί λυσσάνε για την εξουσία και νεοναζί εκκολάπτονται από το σάπιο αβγό του βάρβαρου συστήματος.
Η παγκόσμια πολυδιάστατη κρίση της οικονομίας της αγοράς γεννά εξαθλίωση, ανεργία απόγνωση και νέα ξενιτιά. Χιλιάδες αυτοκτονίες, εξαρτησιογόνες ουσίες που θερίζουν, οικονομικοί μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρόσφυγες πνίγονται στη Μεσόγειο, δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι στα κρατικά κελιά, αναμορφωτήρια, φυλακές, ψυχιατρεία, λεηλασία της φύσης, στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και μια σύγχρονη δυστοπία που ξεπερνά το Οργουελιακό 1984. Και όμως νέες αυτοοργανωμένες καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αντιστέκονται στο νέο ολοκληρωτισμό με τους νέους ανθρώπους στο δρόμο της αντίστασης, της ελευθεριακής δημιουργικότητας, της ευτοπίας για έναν κόσμο ακρατικό, για μια κοινωνία ανεξούσια. Ο ασυμβίβαστος αγώνας των αναρχικών συνδέεται μέσω ενός μαυροκόκκινου νήματος με όλες τις αντιστάσεις και τις εξεγέρσεις των καταπιεζόμενων ανθρώπων από τους Ζαπατίστας, το Σηάτλ, τη Γένοβα, τη Θεσσαλονίκη του ’03, την Οαχάκα και τα κινήματα των ακτήμονων γεωργών στη Λατινική Αμερική μέχρι τους Παλαιστίνιους μαχητές, τους Ισραηλινούς αρνητές στράτευσης, το κίνημα καταλήψεων στις ΗΠΑ, τις εργατικές άγριες απεργίες στην Κίνα και την Ινδία, τη “μισοανθισμένη Αραβική Άνοιξη” και την άνθηση του αναρχικού κινήματος στην Αίγυπτο, την Τουρκία, τη Βραζιλία… και έπεται συνέχεια…
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ
