Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας

Π Ρ Ο Β Ο Λ Η • ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ”The Weather Underground” 15/07/2020 στις 21:00 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας (ΤΕΙ Δασοπονίας)

~Όταν το 1965 ο Bob Dylan τραγουδούσε στο Homesick blues “You don’t need a weatherman to know which way the wind blows “, μάλλον δεν είχε κατά νού τη ριζοσπαστικότερη στροφή δεκάδων μελών του SDS (students for democratic society) στο συνέδριο του
Σικάγο το Μάιο του 1969. Είναι όμως βέβαιο πως οι Weatherman από την ίδρυσή τους μπόρεσαν να αφουγκραστούν σαν άλλοι μετεωρολόγοι τα σημάδια επιδείνωσης της καπιταλιστικής επίθεσης στο εσωτερικό όπως και το εξωτερικό των η.π.α αλλά και να επηρεάσουν δυναμικά τις κινηματικές διεργασίες των συλλογικών υποκειμένων του 60’ και του 70’.
Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ. Φράση που συμπυκνώνει εμφατικά το ταραχώδες κινηματικό παρόν για τις συλλογικές αρνήσεις και διεκδικήσεις των κινημάτων του 60’ και του 70’ απέναντι στην ολοένα και εντεινόμενη επίθεση της καπιταλιστικής μηχανής.
Ο πυκνός ιστορικός χρόνος περιελάμβανε την παράλληλη όξυνση πολιτικών και πολιτισμικών διαδικασιών ενώ παρήγαγε μια ευρεία γκάμα ”τεχνολογιών της επανάστασης” που σενέβαλαν στην ενδυνάμωση του κινήματος τόσο σε επίπεδο δομής όσο και οργάνωσης. Οι γενικευμένες freedom rides πυροδότησαν το κίνημα για τη μαύρη απελευθέρωση, ενώ ταυτόχρονα η beat λογοτεχνία και το ροκ πυροδότησαν την αντικουλτούρα αμφισβήτησης με νότες.
Βρισκομάστε όμως το 1969 στις η.π.α στο μέσο χρονολογικά της δεκαετούς πολεμικής εισβολής στο Βιετνάμ και στο επίκεντρο της κλιμακούμενης έντασης. Ήταν σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία που το αντιπολεμικό κίνημα κέρδισε πρόσφορο έδαφος για την ιδεολογική ριζοσπαστικοποίηση του, ενώ παράλληλα λειτούργησε ως καταλύτης για το μετασχηματισμό του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα σε επαναστατικό.
Το κίνημα της μαύρης δύναμης, το οποίο αργότερα (1966) εξελίχθηκε σε “κόμμα των μαύρων πανθήρων για την αυτοάμυνα”(Black Panther Party for self defence), συνέβαλε στη σύνδεση της απαίτησης για τερματισμό του φυλετικού απαρτχάιντ στον αμερικανικό νότο με τους αγώνες των μαύρων στο βορά. Οι μαύροι πάνθηρες δημιούργησαν ευρείας κλίμακας κοινοτικά προγράμματα που περιελάμβαναν την αυτοάμυνα, την πολιτική εκπαίδευση, μέχρι δομές περίθαλψης και σίτισης.
Από τα πιο αιχμηρά στοιχεία του κινήματος των μαύρων πανθήρων ήταν η αναγνώριση ότι ο ρατσισμός δεν είναι ένα πρόβλημα του νότου, αλλά συστατικό στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής δομής των η.π.α. Έτσι καλούσαν τους λευκούς αγωνιστές του κινήματος να σκεφθούν πολιτικά μ’ έναν νέο τρόπο.
Οι weatherman ήταν εκείνοι που ανταποκρίθηκαν δυναμικά σ‘ αυτό το κάλεσμα. Εκκινώντας ως ριζοσπαστική ομάδα λευκών φοιτητών κατάφερε να θέσει ταυτόχρανα με την εξωστρεφή πολιτική της δράση το ζήτημα του λευκού προνομίου εντός της και να μετεξελιχθεί σε μια από τις οργανώσεις με υψηλό κινηματικό βαρομετρικό.
Το σύνθημα “Bring the war home” ήταν ο άξονας αναφοράς στις μετέπειτα δράσεις τους. Η πολιτική καμπάνια “Days of Rage”, καθώς και ο εσωτερικός απολογισμός της συγκυρίας, οδήγησε στη μεταστροφή τους σε ομάδα άμεσης δράσης, η οποία θα δρούσε πλέον στην παρανομία. Οι weather underground οργάνωσαν ένα δίκτυο ήδη ενταγμένων πυρήνων και ατόμων σε όλη την επικράτεια και για μια δεκαετία πραγματοποίησαν δράσεις σαμποτάζ σε διάφορα σημεία της καρδιάς του κτήνους. Η “υπόγεια” δράση του weather θα κρατήσει μέχρι το 1981, όταν η καταστολή, η αφομοίωση, η πολυδιάσπαση και οι διαφορετικές στοχεύσεις οδήγησαν σε μια εσωτερίκευση της νηνεμίας μετά την καταιγίδα των 60s και 70s.
‘’Μόνες τους οι αντικειμενικές συνθήκες δεν οδηγούν στην επανάσταση. Σε στιγμές κρίσης και αλλαγής, οι φόβοι των ανθρώπων, οι δυσαρέσκειες και οι ελπίδες τους, μπορούν να τους οδηγήσουν προς διάφορες κατευθύνσεις – προς οπιούχα κάθε είδους, την διεκδίκηση μεταρρυθμίσεων, δεξιές οργανώσεις και πόλεμο. Γι’ αυτό οι επαναστατικές ομάδες, με την ηγεσία και το παράδειγμά τους, πρέπει να προωθήσουν τη μετουσίωση της δυσαρέσκειας σε ζωή και δράση, να αδράξουν την ευκαιρία.“
Από τη διακήρυξη των Weather Underground (1974)~